Psikolojik açıdan çok değişiğm. Yani ne ben kendimi anlıyorum ne başkası beni anlıyor.
Açıkçası duygusuz biriyim.
Yani sevgi besleyemiyorum.
Kardeşlerime, babama, başkasına, arkadaşlarıma sevgi yok. Yani sevgiden kastım onlar sadece arkadaşım. Öyle dostluk, tabiri caizse gardaşlık yok.
Babam sadece babam. Yani sadece beni doyuran ihtiyaç karşılayan biri.
Sonra hiçbir kıza ilgi, aşk duymuyorum. Hiç aşık olmadım. Ergenlikte illaki biri size hoş gelir ama bende yok. Aşık olmayı bırak aşık olanlara garip oluyorum : lan ne yaşıyorsunuz diye. Çocuk manyak olmuş çok güzel vesaire. Tabi o biraz abartıyor. Aşkı anlayamıyorum. Yani başkası oluyor tamam. Ben de filmlerde görüyorum ama anlam veremiyorum.
Sonra mantık takıntım var. Etrafımda mantıksızlık gördüğüm zaman kelimenin tam anlamıyla çıldırıyorum. İnsanların anlam veremediğim şekilde davranması beni deli ediyor.
Yemek yemekten tat almıyorum. Zevk almıyorum. Sadece midemi tutsun yeter. Yemek beni yoruyor.
Ben nasıl biri oldum bilmiyorum.
Aşk zaten boş bir şey gibi duruyor. Ama iyi arkadaşlar edin ve mümkünse '' gardaş'' edin, baba zaten babadır bende babama kısmen öyle bakıyorum. Anne başka tabii, sevgi kavramı nasıl bir şey? Sevgi nedir? Nasıl bir şey? Bende bilmiyorum açıkçası. Sadece gardaş edin, eğer mental olarak çökük hissediyorum diyorsanız bir psikolog yada bir yaşam koçuna başvurmanız tavsiyem olacaktır.
Psikolojik açıdan çok değişiğm. Yani ne ben kendimi anlıyorum ne başkası beni anlıyor.
Açıkçası duygusuz biriyim.
Yani sevgi besleyemiyorum.
Kardeşlerime, babama, başkasına, arkadaşlarıma sevgi yok. Yani sevgiden kastım onlar sadece arkadaşım. Öyle dostluk, tabiri caizse gardaşlık yok.
Babam sadece babam. Yani sadece beni doyuran ihtiyaç karşılayan biri.
Sonra hiçbir kıza ilgi, aşk duymuyorum. Hiç aşık olmadım. Ergenlikte illaki biri size hoş gelir ama bende yok. Aşık olmayı bırak aşık olanlara garip oluyorum : lan ne yaşıyorsunuz diye. Çocuk manyak olmuş çok güzel vesaire. Tabi o biraz abartıyor. Aşkı anlayamıyorum. Yani başkası oluyor tamam. Ben de filmlerde görüyorum ama anlam veremiyorum.
Sonra mantık takıntım var. Etrafımda mantıksızlık gördüğüm zaman kelimenin tam anlamıyla çıldırıyorum. İnsanların anlam veremediğim şekilde davranması beni deli ediyor.
Yemek yemekten tat almıyorum. Zevk almıyorum. Sadece midemi tutsun yeter. Yemek beni yoruyor.
Ben nasıl biri oldum bilmiyorum.
Aşk zaten boş bir şey gibi duruyor. Ama iyi arkadaşlar edin ve mümkünse '' gardaş'' edin, baba zaten babadır bende babama kısmen öyle bakıyorum. Anne başka tabii, sevgi kavramı nasıl bir şey? Sevgi nedir? Nasıl bir şey? Bende bilmiyorum açıkçası. Sadece gardaş edin, eğer mental olarak çökük hissediyorum diyorsanız bir psikolog yada bir yaşam koçuna başvurmanız tavsiyem olacaktır.
Bak bunun çözümü sadece din. Müslüman isen dini ibadetleri yap. Allah ın farzlarını yerine getiren kişi ölümden korkmaz. Aile kaybetmesine geleceksek bir şey diyemem.
Kardeşim yazdıklarını daha detaylı okudum yeminle benim sana bahsettiğim arkadaşıma çok benziyorsun
Bence bu düzelmez çünkü o da düzelmemişti
Acı ama gerçek bu özür dilerim
Bu arada yakın arkadaşımdı