151 boyunda, yaşını göstermeyen, tatlı ve zarif birisiydi. Bana doğru sulu gözlerle bakarken yüzünü severdim. Saçını düzeltirdim..
Ne zaman kötü bir şey yaşasa beni arardı. Çok sempatik ve samimi birisiydi.. Çocuksuydu ama aynı zamanda da olgundu..
Olur muydu bizden, belki olabilirdi. Ama nihayetinde yollarımız ayrılacaktı.
Gerçekten kişiliğini, karakterini sevdiğim nadir insanlardandı. Bu dünyadaki en masum, en üzülmemeyi hak eden kişilerdendi.
Yazdığı mesajlarla gecemi zehir etti ama olsun. Kendimi gerçekten çok kötü hissediyorum. Keşke başka bir zamanda karşılaşsaydık. Benim diğerlerinden ne farkım kaldı şimdi?
Kendisinde herhangi bir üzüntü, travma, kötü herhangi bir şey kalmaması açısından kendimden feda ediyorum. Onu harcayamam, onu kullanamam, onu seviyormuş gibi yapamam, ona umut veremem..
Favori müziklerimin arasında onun önerdiği de var artık. Ondan kalan bir hatıra..
Biraz önce yazdığı yeni mesajlar..
Bu bana ders olsun. İstemeden masumun duygularıyla oynadım..