İmzamda da görüldüğü gibi ben "ABAYI YAKMIŞ BİR LİSELİ" yim.
Diyeceksiniz ki "E kardeşim sen bu konuyu niye açtın."
Derdim var agalar derdim...
Olayın en en en başından başlıyayım.
Malum Corona bütün dünyayı tavaf ediyorken biz LGS ye çalışıyorduk, tabi o zamanlar derslerden başımızı kaldıramıyorduk yani arada bir telefona bakıyordum oda PC toplayacağım için parçalara bakıyordum.
Ve büyük gün geldi 20 HAZİRAN 2020.
Yani nasıl geçtiğini bile bilmiyorum ben mi sınava girdim sınav mı bana girdi orası muamma.
Ben en küçük bir şeyde heyecanlanan birisiyim zaten o atmosferde devreye girince buz kestim resmen tabi birde kapının önünde oturmamda etki etti. Heyecandan karnıma ağrılar girdi yerimde duramadım.
Sınav böyle geçti matematiğim çok iyi değil bunu biliyordum ama en kolay soruyu bile yanlış yapacak kadar dikkatsiz olduğumu bilmiyordum sağolsun sınav sonuçları bunu gösterdi.
İyi bir puan alamadım ama şehrimdeki en iyi 2.lisye girdim.(Öyle dediğime bakamayın şehir küçük zaten puanla alan 4-5 lise var ben Anadolu Lisesine yerleştim.)
Nakil dönemi falan bitince kimin hangi liseye gideceği belli olmuştu bizim okulda uzaktan eğitime başladı.
EVET OLAY BURDAN SONRA BAŞLIYOR...
Tanışıp kaynaşmak için whatsapp'tan gruplar açıldı arkadaşlar arasında. Tabi kavgalarda kaçınılmaz oldu. Ben kim kavga etse durdurmaya çalışıyordum, bir tek ben değil konuyu açmama sebep olan kişi yani sevgilim (tabi o zamanlar her şeyden habersizdik.)
Uzaktan eğitim başladı. Dersler eğlenceli geçiyordu tanışma faslı güzeldi.
Geldik benim abayı yaktığım güne... Edebiyat dersindeydik sevgili hocamız kameralarımızı açtırıyordu. Evet ben kameramı açmadım tabi ki. Ama kamerasını açan arkadaşlarımızdan birine gözüm takıldı
O zamandan beri "ABASI YANIK BİR LİSELİ" oldum.
Tabi yazdığımız mesajlara girmeyeceğim. Uzun bir süre arkadaş olarak yazıştık ben baktım iyice kaptırdım kendimi açılmaya karar verdim.
29 EKİM PERŞEMBE 2020 SAAT: 15.30
O günden itibaren biz baya baya gece gündüz mesajlaşmaya başladık.
Okullar açıldı, sınavlar oldu. Daha sonra kapandı tabi.
Birbirimizi göremiyoruz diye sürekli yazışıyorduk.
Birgün böyle yazışırken "15 dk sonra gelicem" dedi.
Ben kıza o kadar bağlanmıştım ki 1 salise bile onsuz duramazken günlerce onsuz yaşadım
Fakat 2 gün sonra çevrimiçi oldu.(O zamana kadar 50 60 tane mesaj attım tabi ben)
Cevap yok, dedim bu işte bir iş var.
"Sen misin" diye sorduğumda gelen mesaj şu oldu:
"Babasıyım"
O an yıkıldığım an, o andan itibaren yüzüm hiç gülmedi ve halada gülmüyor.
Ben tabi özür mesajları atıp duruyorum.
Sabah oldu gene yazdım bu sefer kızın kendisi çıktı.
Olanları anlattı sabah 7den öğlen 2ye kadar yazıştık daha sonra gene ses yok telefonu babasının aldığını anladım çünkü sadece görüldü atıyordu.
Gene mesaj attım "merak ediyorum başına bir şey mi geldi." diye gelene mesaj şu oldu:
"Babasıyım telefonu artık bende"
Yıkıldım ilk mesajda, bu sefer etki etmedi. Ölüye kurşun sıksan acıtır mı desene...
Böyle birkaç gün daha geçti. Tamda doğum gününe denk geldi. Mail attım cevap yazdı ama onun yazdığı cevabıda ailesi görmüş.
Hayır ben ne diyeyim Whatsapp'tan, Mail den, DM den hiç bir yerden ulaşamıyorum.
Bu günlerde yeni PC mi kurdum biraz kafa dağıttım.
Ve şansıma bugün, normalde EBA'da olan canlı ders edebiyat hocamızın okulda gitmesi gerektiği için akşam 7de zoom'dan yapıldı.(Neden seviniyorum çünkü EBA'da chat yok.)
Ders başladı hemen chat' e aktım içimi dökmem için kelimelerden fazlası gerekiyordu.
Ders boyunca yazıştık ders bitmeden kendi zoom ID mi attım ders bitince hemen meeting açtım o da görüntüsünü açtı çok istediğim için.
Ağlıyordu resmen tutamadım kendimi zaten hassas bir çocuğum göz yaşım sağanak oldu.
Sonra gitti ailesi odaya gelmeden.
Bende açtım Müslüm Baba'yı ...Kaç kadeh kırıldıııı sarhoş gönlümdeeeğğ...
Bu olanları 2.ailem olan DA forumda yazmaya karar verdim umarım konu kapanmaz
Abilerim ablalarım yardım edin ben ne yapacağım şimdi geceleri kızın tokasıyla yatıp kalkıyorum "
bir anlık heves bunlar" diyeniniz olur.
Değil abicim gerçekten abayı yaktım ayrılmayı da düşünmüyoruz.
Her şeyi içime atmaktan özlü sözler sözlüğüne döndüm.
Çok üzülüyorum benim yüzümden ailesinden utanıyor belki de.
İllaki benden büyüklerim vardır. Bir tavsiye verin ben ne yapacağım şimdi...
